روزگار دلتنگی... (Mahi Mahi )

دلم گرفته از این روزگار دلتنگی
گرفته اند دلم را به کـار دلتنگی
دلم دوباره در انبوه خستگی ها ماند
گــــرفت آینــــــه ام را غـبار دلتنگی
شکست پشت من از داغ بی تو بودنها
به روی شـــــانه دل مانـــد بار دلتنگی
درون هاله ای از اشک مانده سرگردان
نگاه خســـــــته مـــن در مدار دلتنگی
از آن زمان که تو از پیش ما سفر کردی
نشسته ایم من و دل کـــــنار دلتنگی
دگر پرنده احساس مــن نمی خواند
مگر سرود غم از شاخسار دلتنگی
بیا که ثانیه ها بی تو کند می گذرد
بیا که بگذرد این روزگـــــار دلتنگی

بی مرام ... (Mahi Mahi )

فکر نکن گذاشتی رفتی دلم از غصه میمیره
این دروغ بود که میگفتی قلبم پیش تو اسیره
گول چشماتو که خوردم گفتم هستی تا همیشه

خالی بود تموم حرفات میدونستم که نمیشه 
بی مرام زهرتو ریختی و نگفتی که چی میشه

 قلبمو له کردی رفتی اصلا باورم نمیشه !!!

(Mahi Mahi )

می رسد روزی.........
می رسد روزی که فریاد وفا را سر کنی
می رسد روزی که احساس مرا باور کنی
می رسد روزی که نادم باشی از رفتار خود
خاطرات رفته ام را مو به مو از بر کنی
می رسد روزی که تنها ماند از من یادگار
نامه هایی را که با دریای اشکت تر می کنی
می رسد روزی که تنها در مسیر بی کسی
بوته های وحشی گل را ز غم پر پر کنی
می رسد روزی که صبرت سر شود در پای من
آن زمان احساس امروز مرا باور کنی
 
 تقدیم به بهترینم
کسی که مثل هیچکس نیست

Yourangel

کیستم من ؟... (Mahi Mahi )

کیستم من ؟

کیستم من ؟ دختری آمیخته با درد


یا که یک درد بزرگ ،شایدم صندوقچه درد


من ندانم کیستم !


از کجا آمده ام به کجا خواهم رفت ؟


دختری از جنس بارانم ؟!


یا که یک دریای غم،شایدم صحرای غم !


من ندانم کیستم ؟! چیستم ؟!


چه کسی می داند ؟


یکتا خالق هستی !


یافتم کیستم !


آری من تنها ، بنده ی اویم .... 


  


زندگی می گوید سهم تو تنها درد و اشک است می گوید سرنوشت تو را با اشک رقم زده ایم و تو را با درد آمیخته ایم . می گوید تو از جنس بارانی اما نمی دانم چرا همیشه دلم بارام می خواهد آنقدر باران که اشک چشمانم را در میان قطرات باران پنهان شود . زندگی به من آموخت که هیچ چیز و هیچ کس نیستم و تنها باید مطیع یکتا خالق هستی باشم . آری ! زندگی به من آموخت که بسوزم و با زندگیم بسازم پس لب از لب باز نمی کنم و می سوزم و می سازم ، آری سوختن ، هیچ نگفتن ، هنر است و تنها می گویم : 

     این نیز می گذرد ...

 

عشق... (Mahi Mai )

عشق فراموش کردن نیست

بلکه بخشیدن است

عشق گوش کردن نیست

بلکه درک کردن است

عشق دیدن نیست

بلکه احساس کردن است

عشق جا زدن وکنار کشیدن نیست

بلکه صبر کردن و ادامه دادن است

غم دوری ... (Mahi Mahi )

خدایا کس به کس آشنا مکن               گر می کنی از هم جدا نکن

(Mahi Mahi )

من به دو چیز عشق می ورزم یکی تو و دیگری وجود تو.

 

به دو چیز اعتقاد دارم یکی خدا و دیگری  تو.                                                                                                                              

من در این دنیا دو چیز میخواهم یکی تو و دیگری خوشبختی تو.

 

من این دنیا را برای دو چیز میخواهم یکی تو و دیگری برای با تو موندن تا همیشه.

کاش ... (Mahi Mahi )

به نام او که عشق را در تقدیر من قرار داد.به خدا التماس کردم تا چرخ روزگار را بر وفق مراد تو بچرخاند ، تا الهه عشق از حمایت ما روی برنگرداند. من دریاو ستاره، آسمان و زمین را به حرمت شکوه عشق تو تقدیس می کنم . مرا می خواستی تا پیش مردم تو را الهام بخش خویش خوانم ، من تو را به خلوت خدایی خیال خود بهترین بهترین من خطاب می کنم. دلم می خواست باورم کنی ، اما نشد . گفتم دوستت دارم باور نکردی. در این شبهای پر از سکوت ، در این روزهای گرم و طاقت فرسا تنهایم نگذار. کاش می دانستی که با من چه کردی ، کاش می دانستی که صدای گرم تو چگونه مرا آرام می کند. کاش می دانستی که نگاه مهربانت چگونه دلم را به آتش می کشد. کاش می دانستی که طنین دلنواز صدایت چگونه مرا مسحور خویش می کند، کاش می دانستی.......... دلم می خواهد در این شب با این سکوت سخت با مهتاب چشمانت حرف یزنم. دلم می خواهد آسمان با تمام ستارگانش با من همراه شوند تا عشق تو را در تمام زمین با نفس بادها جار بزنم. کاش می دانستی که چقدر.................... کاش

دوستت دارم ... (Mahi Mahi )

زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد.

سبزه ها در بهار می رقصند

 من در کنار تو به آرامش می رسم،

و آنجا که هیچ کس به یاد ما نیست ،

تو را عاشقانه می بوسم،

 تا با گرمی نفسهایم ،

 به لبانت جان دهم و با گرمی نفسهایت،

 جانی دوباره می گیرم.

دوستت دارم،

 با همه هستی خود ای هستی من دوستت دارم.

 و هزاران بار خواهم گفت که :

من دوستت دارم.

بمان ....(Mahi Mahi)

 

کاش دنیا خانه مهر و محبت بود ... کاش می توانستیم بی خیال و فارغ دست بگشاییم و همه را در آغوش بگیریم بی سختی ... کاشکی چشمهایمان خالی از ریا بود و حرفهایمان حرف باد و یک روز و دو روز نبود... دیگر جای گله نیست ... من بدین بیمایگی ... بدین افسردگی نگاهها عادت می کنم کم کم ... و چه بد است عادتهای سنگی ...چه سبک شده است هستی پشت لبخندهای دروغینمان ! کاشکی وزن بیشتری به روی شانه حس می کردم ...

کاشکی از این دریاچه روزی بیرون شوم .. چشمه ای ... لب جویی ... و نگاه مهربانی که تا آخرین روز زندگیم مهربان باقی بماند ... نه بماند حتی خشمگین ولی بمان